+ Dodaj ogłoszenie / Zaloguj

Ogłoszenia turystyczne

Ogłoszenia turystyczne z całej Polski

Apartamenty Hotele Pensjonaty Motele Domy Wczasowe Ośrodki wypoczynkowe Obiekty konferencyjne Kempinigi i pola namiotowe Schroniska młodzieżowe Obiekty konferencyjne Agroturystyka Sanatoria i uzdrowiska Sklepy turystyczne Przewodnicy Organizacja imprez Domki letniskowe Kwatery Prywatne Zajazdy Biura Podróży Aktywna turystyka Puby Restauracje Bary Kawiarnie Kluby nocne

Szukaj w ofertach:

Wpisz słowo kluczowe, województwo lub miejscowość:

Bagno zamkowy zespół pałacowy

>
Rezydencja śląskich rodów szlacheckich w Bagnie koło Obornik Śląskich powstała na początku XVIII stulecia - jak podają przekazy - na korzeniu XIII-wiecznej warowni księcia Konrada II, słynącej z niemoralnego prowadzenia się jej mieszkańców i zniszczonej podczas wojny trzydziestoletniej. Najstarsza, barokowa część obecnego pałacu zbudowana została przez hr. Henryka Leopolda von Seher-Thos i jego żonę Joannę Fryderykę von Wentzky. Owa posiadłość w ciągu pierwszych dwóch wieków istnienia co najmniej 9-krotnie zmieniała właścicieli, aż do roku 1905, kiedy za kwotę ok. 1,5 miliona marek kupił ją wrocławski przemysłowiec i browarnik Georg Kissling. Siedem lat później Kissling wraz z rodziną przeniósł się z Wrocławia do Bagna, co poprzedzone było odrestaurowaniem wnętrz starego gmachu i budową drugiego, neobarokowego skrzydła pałacowego, zwanego dzisiaj "Nowym Zamkiem". Po śmierci dziedzica w kwietniu 1922 lokalnymi dobrami zarządzał syn Conrad Kissling, który pięć lat później z powodów ekonomicznych sprzedał Bagno wraz z pałacem, zatrzymując jedynie wzgórze Kaltenhausen, gdzie wystawił rodzinne mauzoleum. Majątek Kisslingów przeszedł na stan Śląskiego Towarzystwa Kredytowo-Ziemskiego z siedzibą we Wrocławiu, by za jego pośrednictwem w 1930 roku trafić w ręce Zgromadzenia Salwatorian szukających odpowiedniego zaplecza w celu utworzenia domu formacyjnego. Do 1940 zakonnicy zdążyli urządzić w pałacu studium filozoficzno-teologiczne, a następnie nowicjat, na czas wojny zmuszeni byli jednak opuścić budynek klasztorny, w którym władze zorganizowały tzw. Umsiedlungslager, czyli obóz dla wysiedleńców oraz volksdeutschów z Jugosławii, Łodzi i Warszawy. W roku 1945 obiekt przejęli Salwatorianie prowincji polskiej i użytkują go do dziś.

Jak wyżej wspomniałem, pałac wraz z całym zapleczem od sześćdziesięciu lat należy do Salwatorian, którzy prowadzą tu Dom Zakonny i Wyższe Seminarium Duchowne. Pięknie odnowiony gmach otacza duży park krajobrazowy o powierzchni ok. 5 ha z rzadkim, wiekowym drzewostanem (jodła olbrzymia i kalifornijska, dąb błotny, choina kanadyjska i in.), obiektami tzw. małej architektury (kościółek, altana filozofów, grota) i miniaturowym boiskiem sportowym. Pałacyk udostępniany jest do zwiedzania w dni świąteczne w godz. 13-17, lub w innym terminie po wcześniejszym zgłoszeniu. W dni powszednie nie tylko gmach, ale również i zewnętrzna furtka do parku pozostaje zamknięta; ażeby się tam dostać należy wejść na teren klasztoru i obejść cały zespół budynków od północy i zachodu. Fizycznie jest to możliwe, warto jednak spytać kogoś o pozwolenie, ponieważ widok obcych, szczególnie z aparatem fotograficznym w dłoni, rzuca się w oczy i może wzbudzić uzasadnione reakcje - jest to bowiem teren prywatny.

Jacek Bednarek